pnącza

Pnącza rosnące na elewacji mogą wpłynąć na przedłużenie jej trwałości. Stabilizują materiały termicznie i wilgotnościowo. Stabilizacja termiczna związana jest z ochroną przed przegrzaniem w lecie (redukując efekt miejskiej wyspy ciepła), a zimą z dodatkową warstwę ocieplającą (jednak tylko nieliczne pnącza są zimozielone). Stabilizacja wilgotnościowa zaś z ochroną przed opadami atmosferycznymi. Gęste ulistowienie ułożone na zakład niczym dachówki lub rybie łuski sprawia, że deszcz w mniejszym stopniu ma styczność z elewacją. Zmniejsza to ryzyko wystąpienia korozji mrozowej. Dodatkowo korzenie zmniejszają zawilgocenie gruntu przy fundamentach.

Problemy mogą się pojawić w przypadku ścian będących w złym stanie. W przypadku tynku słabo trzymającego się ściany, ubytków, zwietrzałej zaprawy lub uszkodzonych cegieł (np. w wyniku korozji mrozowej) należy zrezygnować z posadzenia pnączy albo wykonać najpierw prace naprawcze. Jest to związane z ciężarem roślin (a także ich obciążaniem rosą i po opadach) oraz ich wrastaniem w już istniejące pęknięcia.

Druga kategoria problemów związana jest z zaniedbaniem pielęgnacji pnączy. Należy zadbać o to aby rośliny nie „wchodziły” w rynny, w rury spustowe, pod dachówki, w skrzynki rolet zewnętrznych, w kratki wentylacyjne itp. Dodatkowo pnącza nie powinny obciążać swoim ciężarem rur spustowych, instalacji odgromowej, anten i innych elementów instalacji. Pielęgnację pnączy można potraktować jak pielęgnację własnego ciała. Po prostu raz na jakiś czas dobrze jest się ostrzyc i obciąć paznokcie, aby nadmiernie nie zarosnąć. Nie jest też wykluczone, że pnącza ułatwią gryzoniom wspinanie się po elewacji budynku nawet na poddasze.

Jednymi z najpopularniejszych pnączy na elewacjach są winobluszcz trójklapowy (Parthenocissus tricuspidata (Siebold & Zucc.) Planch.) i winobluszcz pięciolistkowy (Parthenocissus quinquefolia (L.) Planch.), które należą do grupy przylgoczepnych i nie są zimozielone (gubią liście zimą). W Polsce zimozielone są bluszcz pospolity (Hedera helix L.) i trzmielina Fortune’a (Euonymus fortunei (Turcz.) Hand.-Mazz.), które jednocześnie są korzonkoczepne.